شرایط تأسیس رستوران
شرایط تاسیس رستوران که تا حدودی شبیه به تاسیس کافه بود بدین قرار معین گردید:
۱- رستوران باید به قدر گنجایش مکان دارای میزهای چهارنفری و دونفری چوبی بوده و به تناسب آن صندلی چوبی یا حصیری داشته باشد و همچنین یک یا چند بوفه یا (دولابچه) جهت گذاردن شربت و شیرینی برای ارائه به مشتری موجود باشد.
۲- روی هر میز باید رومیزی سفید انداخته و لااقل یک ظرف جای خاکستری و یک جای کبریت و یک تنگ بلور جای آب ویک گیلاس موجود باشد.
۳- همه روزه باید مقداری خاک اره در کف رستوران بپاشند.
۴- باید چندین ظرف مخصوص جهت آب دهان به فواصل معینه موجود باشد.
۵- هیچگونه اثاثیه نباید در منظر مشتری گذارده شود.
۶- استعمال تغار وکوزه و دوستکامی جهت منبع آب اکیداً ممنوع و باید ظروف منبع آب آهن مخصوص و دارای شیر باشد.
۷- استعمال ظروف سفالی اکیداً ممنوع است.

اجناس رستوران
باستثنای فالوده- مطبوخ لیمو- مطبوخ دارچین- تهیه هر قسم اغذیه و اشربه در رستوران آزاد است.

حدود وظایف
۱- حدود صنفی مطابق مقررات اصنافی بلدی محفوظ است.
۲- فروش اغذیه و اشربه ،به خارج رستوران آزاد است مشروط برآنکه رعایت ظرافت ونظافت کاملاً بشود.
۳- صاحب رستوران (مستاجر) مسئول نظافت وحفظ الصحه مکان واثاثیه وکلیه اغذیه واشربه بوده و باید کلیه مقررات صحی و بلدی را به موقع اجرا گذارد.
۴- پیشخدمت باید همیشه لباس تمیز در بر داشته باشد و ممکن است پیش بند سفید هم ببندد و آشپز و شاگردان آن ها موظفند در موقع کار پیراهن سفید بلند بپوشند.
۵- غذا خوردن با دست و همچنین اشتراک در ظروف غذا اکیداً ممنوع است.
۶- اعم از شهر یا حوزه بلدی رستوران نباید مکان خواب و توقف شبانه روزی داشته باشد.
«کفیل بلدیه ۱۳۰۷ خورشیدی»
                       
پس از تصویب این قوانین، رستوران های متعددی در تهران، رشت، بندرانزلی، بابلسرودیگرشهرهای ایران به وسیله ایرانیان وخارجیان دایر شد.
اوایل کار پیشخدمت رستوران ها حقوق دریافت نمی کردند و تنها سرویس دریافتی به آنان تعلق می‌گرفت و از این جهت استقبال چندانی برای کار در رستوران ها به عمل نمی‌آمد و بیشتر شاغلین کار در قسمت‌های مختلف واحدهای اقامتی و پذیرایی را ارامنه تشکیل می دادند و همچنین تشکیلات مخصوصی برای تعلیم خدمات پذیرایی وجود نداشت و آموزش کارکنان این بخش مانند سایر مشاغل به صورت عملی و توسط استاد به شاگرد انجام می‌گرفت و مدیران مهمانخانه‌ها  و رستوران ها نیز کسانی بودند که این حرفه را از پدران خود به ارث برده بودند. 
دراین فرصت لازم است توضیح دهیم که قبل و بعد از اعلام این نظامنامه صنفی کافه‌های زیبا و خوبی در گوشه و کنار شهر تهران فعال بود. به عنوان نمونه می‌توان از کافه لقانطه یاد کرد که چند شعبه درطهران آن روزگار داشت .
پایان