چهارمین روز برنامه «سینمای ایران برای وطن» در موزه سینما با نمایش نسخه مرمت‌شده فیلم «سرزمین خورشید» ساخته احمدرضا درویش برگزار شد .

به گزارش ایلنا، احمدرضا درویش در ابتدای نشست گفت: مرور آثار سینمایی گذشته می‌تواند برای امروز بسیار راهگشا باشد. آنونس فیلم که قبل از نمایش در سالن پخش شد، من را شگفت‌زده کرد؛ چون از زمان اکران تاکنون دیگر آن را ندیده بودم.
او با اشاره به ماهیت روایی فیلم، افزود: «سرزمین خورشید» داستان یک سفر ادیسه‌وار است. جنگ فقط به یک مکان محدود نمی‌شود، بلکه تبعات آن همه‌جا را درمی‌نوردد. برای باورپذیر شدن شخصیت‌ها در چنین فضایی، دقت در جزئیات و فضاسازی اهمیت زیادی دارد. سینما مانند موسیقی یک زبان تأثیرگذار است که مخاطب را احاطه می‌کند.درویش درباره نحوه فیلمبرداری صحنه بیمارستان توضیح داد: آن سکانس را به صورت سکانس-پلان گرفتیم، چون اگر کات می‌خورد، حس از بین می‌رفت. ما فقط یک برداشت فرصت داشتیم چون همه چیز در صحنه تخریب می‌شد. حتی مانیتور هم نداشتیم و مهم‌ترین ابزار ما چشم فیلمبردار بود. بعد از فیلمبرداری باید یک هفته منتظر می‌ماندیم تا نتیجه را ببینیم.
او با تأکید بر اهمیت روایت تاریخی دقیق گفت: ما همیشه می‌گوییم که در برابر جنگ ایستاده‌ایم. اما دفاع از وطن با نفی جنگ تفاوت دارد. اگر منطق دفاع درست روایت شود، مخاطب آن را می‌پذیرد. باید تاریخ را طوری گفت که مخاطب نسل‌های آینده درک کند چرا مردم ایران در آن شرایط ایستادگی کردند. درویش افزود: این فیلم نه درباره خلقت است و نه مفاهیم فلسفی که برخی منتقدان به آن نسبت داده‌اند. «سرزمین خورشید» فقط برای دو صحنه ساخته شد؛ اینکه زنی در پایان فیلم تبدیل به مادر شود و شخصیت مرد (با بازی خسرو شکیبایی) پدر بودن را تجربه کند.
درویش با اشاره به هم‌زمانی نشست با تحولات جنگی اخیر، گفت: این روزها ایران برای بسیاری از ما به مسأله‌ای جدی تبدیل شده‌است. در میانه روزمرگی، یکباره مفهوم وطن برایمان روشن‌تر شد و این بسیار ارزشمند است. من معمولاً ترجیح می‌دهم حرفم را در فیلم بزنم اما وقتی نام برنامه را «سینمای ایران برای وطن» دیدم، مشتاقانه آمدم.
وی درباره شش ماه فیلمبرداری فیلم اظهار کرد: ما باید تجهیزات را به خانه‌هایی می‌بردیم که مردم تازه به آنها برگشته بودند. مردم با وجود سختی‌ها از ما استقبال کردند چون می‌دانستند که روایت آنها را ثبت می‌کنیم.
در ادامه، حبیب احمدزاده گفت: فیلم «سرزمین خورشید» یک زندگی است، نه فقط یک فیلم جنگی. درویش از معدود فیلمسازانی است که در بطن حادثه بود و وارد کپی‌کاری نشد. در حالی‌که بسیاری پس از جنگ تلاش کردند فیلم‌هایی شبیه به آمریکایی‌ها بسازند. اما درویش به هویت ایرانی وفادار ماند.
او افزود: بسیاری از فیلم‌های جنگی هویت مکانی ندارند و نمی‌دانیم از کجا باید دفاع کنیم، اما درویش با انتخاب یک شهر واقعی، منطق دفاع را ملموس کرد.
احمدزاده با روایت خاطراتی از دوران جنگ یادآور شد: وقتی فیلم «سرزمین خورشید» را تماشا می‌کنید، حس می‌کنید خودتان آنجا هستید؛ زیرا روایت‌ها واقعی‌اند.
محمد آلادپوش نیز در این نشست گفت: وقتی فیلمنامه را خواندم، متوجه شدم این فیلم جنگی صرف نیست، بلکه درباره روابط انسانی در بستر بحران است. فیلمبرداری آن بسیار دشوار بود، ولی چون کاراکترمحور بود، همکاری در آن پروژه برایم جذاب شد .