اطلاعات گویا در روز 27 یا 28 مرداد 32، از فرار شاه و پیروزی مصدق سخن می‌گوید اما جلوی انتشارش گرفته می‌شود.
بعد از سرنگونی دولتِ مصدق، اطلاعات موضعی بسیار محافظه‌کارانه گرفت و مصلحتش را در این دانست که هم‌سو با خط مشی دولت‌های مختلفی باشد که از پی هم سرِکار آمدند و بدین ترتیب بدل به روزنامه‌ای نیمه‌رسمی شد. (مسعود برزین، سیری در مطبوعات ایران؛ گذشته چراغ راه آینده است). این سیاست محافظه‌کارانه به روزنامه امکان داد تا در انقلاب ۱۳۵۷ انتشارش را بی‌دردسر پی بگیرد. هم‌زمان نظر نامساعد مهم‌ترین گروه‌های مخالفِ حاکمیت به اطلاعات، در کنار ابداعات و نوآوری‌های روزنامهٔ رقیب، کیهان، باعث افزایش قدرت و نفوذِ دومی در جامعه شد. با این‌ حال در همین دوران نفوذ سیاسی اطلاعات هم کماکان بیشتر و بیشتر می‌شد. مسعودی تقریباً یازده سال معاونِ سنا بود و با مأموریت‌های خارجیِ مهمی به کشورهای غرب رفت و خودش و روزنامه‌اش نقشی مهم در تلاش برای همراه کردنِ افکار عمومی در ماجرای استقلال بحرین داشتند  
وی، پایه‌گذارِ روزنامه‌نگاریِ نوین در ایران و ‌آموزگارِ صدها روزنامه‌نگار حرفه‌ای، ۲۸ خرداد ۱۳۵۳ در دفتر کارش درگذشت. سه سال بعد از آن جای خودش را در ادارهٔ روزنامه به پسرش، فرهاد مسعودی، داد. پروانهٔ انتشار اطلاعات در ۳۰ مرداد ۱۳۵۳ به‌نام فرهاد مسعودی ثبت شد.
سال‌های پس از کودتای ۱۳۳۲ برای اطلاعات سال‌های رونق و توسعه بودند؛ شبکهٔ خبرنگاران و گزارشگرانش گسترده و پرتعداد شد، به پیشرفت‌هایی فنی دست یافت و نظام توزیعش کارآمدتر شد. اطلاعات و رقیبش کیهان دو غول روزنامه‌نگاری ایران بودند که دامنهٔ انتشارشان تقریباً تا تمام ایران گسترش یافت (سیری در مطبوعات ایران). طی این سال‌ها اطلاعات چند سردبیر بسیار قابل داشت که از میانشان تورج فرازمند، احمد بنی‌احمد، و محمدحسین کُردبچه مشهورترند.
 در ۱۳۵۷ نارضایتی عمومی و آشوب‌ها به اوج رسیدند و مطبوعاتِ ایران، به‌خصوص اطلاعات و کیهان، با موقعیت تازه و پُرتنشی رودررو شدند. اکثریت مطبوعات به حمایت از معترضان رو آوردند، حمایتی که سرانجام منجر به اعتصاب عمومی مطبوعات در ۱۸ مهر ۱۳۵۷ شد. این‌چنین بود که هم اطلاعات و هم کیهان، بعد سال‌ها انتشار مستمر، روزنامه‌شان را حتی یک شماره هم منتشر نکردند. اعتصاب مردم در اعتراض به حکومت نظامی وضع‌شده از سوی دولت ارتشبد ازهاری بود و شصت و دو روز طول کشید. تیتر صفحهٔ نخست اطلاعاتِ ۲۶ دی ۱۳۵۷ این بود «شاه رفت»، با بزرگ‌ترین حروفی که روزنامه تا آن زمان به‌کار برده بود. در تمام این مدت فرهاد مسعودی مدیر مؤسسهٔ اطلاعات بود و روزنامه هم به‌دلیل سیر پرشتابِ وقایع، هر روز در دو سه چاپ مختلف توزیع می‌شد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ و در ۲۲ مرداد ۱۳۵۸ اسامیِ فرهاد مسعودی و نیز پایه‌گذار مؤسسه، عباس مسعودی، برای همیشه از روزنامه حذف شدند. در ۱۵ شهریور ۱۳۵۸ حکومت انقلابی مؤسسه را مصادره کرد و به «بنیاد مستضعفان» (با نام «بنیاد علوی») سپرد. حجه‌الاسلام سید محمود دعایی ‌که روحانی بود، مدیر جدید مؤسسه شد و روند روزنامه تحت مدیریت  آقای دعایی، هم‌چنان شمارگان بالایی داشت و به‌نسبت کیهان مشیِ متعادل‌تری را دنبال می‌کرد.
ادامه دارد