درشماره گذشته درهمین بخش ۱۲ نفر از اولین گروه از نویسندگان معروف روزنامه اطلاعات را به شما معرفی کردیم . اینک ۱۲نفر دیگر ازنخستین نویسندگان برجسته و صاحب نام روزنامه اطلاعات را دراینجا به شما معرفی می کنیم .
این نویسندگان به ترتیب از ردیف اول از راست عبارتند: از حمزه سردادفر- رحمت مصطفوی – رحیم زاده صفوی و رضا امینی
ردیف دوم از راست به چپ:سعید نفیسی-شجاع الدین شفا- دکتر شین پرتو و صدری میرعمادی
ردیف سوم از راست به چپ :
عبدالحسین نوایی – عطاءالله اشراقی- علی احدی و فریبرز فرزانه
ازمیان این گروه همکاران و نویسندگان ،مرحوم رحمت مصطفوی ،استاد سعید نفیسی وشجاع الدین شفا شهرت قابل توجهی میان دوستداران روزنامه اطلاعات پیدا کردندو آثار قابل توجهی هم به قلم آنان درخارج روزنامه اطلاعات درقالب کتاب ها و ترجمه های ادبی درسراسر کشور منتشر شد و در کنار این گروه میتوان از مرحوم علی دشتی که درتاریخ معاصراز او به عنوان یکی ازنویسندگان پرتلاش ذکر میشود یادی کنیم .
علی دشتی پژوهشگر، نویسنده، مترجم، منتقد ادبی، روزنامهنگار، دیپلمات ایرانی و ازاعضای مجلس شورای ملی ومجلس سنای ایران دردورهای ازدودمان پهلوی بود. وی همچنین در دورهای سفیر دولت ایران در مصر شدو خود صاحب امتیاز و سردبیروزنامه خلیج فارس درشیرازو هفته نامه ستاره صبح و شفق سرخ درتهران بودکه روزهای اول تشکیل شدن روزنامه اطلاعات دردفتر روزنامه شفق سرخ طی شد.
او با خانواده خود درعراق زندگی می کرد و در جوانی ودر سن ۲۴ سالگی در دوران جنگ جهانی اول همراه پدر و برادرانش، عراق را به مقصد ایران ترک گفت و در فضای پرآشوب آن روزگار به دنیای سیاست و مطبوعات وارد شد. فعالیت روزنامهنگاری را در شهر شیراز و در روزنامهٔ فارس آغاز کرد.
در سال ۱۳۰۴، روزنامهٔ خلیج فارس را منتشر کرد ولی اندکی بعد مقالهای از او منتشر شد که به نوشتهٔ رکنزاده آدمیت، عامه نپسندیدند، هیاهویی راه انداختند و ارادهٔ قتلش را کردند. ناچار در منزل عبدالحسین میرزا فرمانفرما که والی فارس بود پناهنده شد و فرمانفرما او را پنهانی به اصفهان فرستاد. اقامت دشتی در اصفهان هم مانند شیراز کوتاه بود و بعد از پنج ماه به تهران رفت.
دشتی در مقام ناشرِ هفتهنامهٔ «ستارهٔ ایران» در تهران مشغول به کار شد . زندانی شدن او در پی کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ بود که مانند بسیاری از فعالان سیاسی دیگر بازداشت شد و تا پایان دولت نود روزهٔ ضیاءالدین طباطبایی در زندان ماند. او در این مدت برداشتها و انتقادهای خود را در یادداشتهایی گردآوری کرد که ابتدا در روزنامهٔ شفق و سپس در قالب کتابی به نام ایام محبس منتشر شد. این اولین کتاب دشتی بود و برایش شهرت زیادی به ارمغان آورد و تا مدتها بارها تجدید چاپ شد. «ایام محبس» کتابی کاملاً احساسی دربارهٔ موضوعی کاملاً سیاسی بود و افزون بر جنبة ادبی، اولین کتابی است که به توصیف زندان و زندانی سیاسی میپردازد. دشتی در این کتاب به شدت بر اشرافیت و زندگی مدرن غربی میتازد و اسلام را راه رستگاری بشر مینمایاند.
دشتی در ۱۱ اسفند ۱۳۰۰ روزنامهٔ شفق سرخ را منتشر کرد. این نشریه که هدفش را «تولید انقلاب افکار و تهییج روح و بیداری جامعه» اعلام کرده بود، از پیشاهنگان معرفی جمهوری آتاتورکی ترکیه به ایرانیان بود.
«شفق سرخ» با پشت سر گذاشتن موانعی چون سانسور و توقیف، به مدت بیش از ۱۳ سال به چاپ رسید. دشتی افزون بر مسئولیت چاپ، همچنین به نوشتن مقالاتی در زمینهٔ امور سیاسی، اجتماعی و ادبی برای آن روزنامه پرداخت. روزنامهٔ شفق سرخ محل مناسبی برای چاپ آثار و ارائهٔ افکار روشنفکران آن دوره شد.
دشتی در ۲۶ دی ۱۳۶۰ و در سن ۸۴ سالگی در بیمارستان جم در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهرری به خاک سپرده شد.
شما چه نظری دارید؟